Həzrəti Məsumənin (s.ə) ziyarətnaməsi

Xanımın qəbrinə yetişdikdə qəbrin baş tərəfində üzü qibləyə durub 34 dəfə “Allahu əkbər”, 33 dəfə “Subhanəllah” və 33 dəfə “Əlhəmdulillah” dedikdən sonra de:Oxunuş qaydası:Əssəlamu ’əla Adəmə səfvətillah. Əssəlamu ’əla Nuhin nəbiyyillah. Əssəlamu ’əla İbrahimə xəlilillah. Əssəlamu ’əla Musa kəlimillah. Əsəlamu ’əla ’İsa ruhillah. Əssəlamu ’ələykə ya Rəsuləllah. Əssəlamu ’ələykə ya xəyrə xəlqillah. Əssəlamu ’ələykə ya Səfiyyəllah. Əssəlamu ’ələykə ya Muhəmmədəbnə Əbdillahi xatəmən-nəbiyyin. Əssəlamu ’ələykə ya Əmirəl-mu’mininə Əliyyəbnə Əbitalibin vəsiyyə Rəsulillah. Əssəlamu ələyki ya Fatimətu Səyyidətə nisail-aləmin. Əssəlamu ələykuma ya sibtəy nəbiyyir-rəhməti və səyyidəy şəbabi əhlil cənnəh. Əssəlamu ’ələykə ya Əliyyəbnəl-Husəyni Səyyidəl-abidinə və qurrətə əynin-nazirin. Əssəlamu ’ələykə ya Muhəmmədəbnə Əliyyin Baqirəl-ilmi bə’dən-nəbiyy. Əssəlamu ’ələykə ya Cə’fərəbnə Muhəmməd. Əssadiqəl-Barrəl-Əmin. Əssəlamu ’ələykə ya Musəbnə Cə’fər. Ət-Tahirət-Tuhr. Əssəlamu ’ələykə ya Əliyyəbnə Musər-Rizəl-Murtəza. Əssəlamu ’ələykə ya Muhəmmədnə Əliyy. Ət-Təqiyy. Əsəlamu ’ələykə ya Əliyyəbnə Muhəmməd. Ən-Nəqiyyən-Nasihəl-Əmin. Əssəlamu ’ələykə ya Həsənəbnə Əliyy. Əssəlamu ələl-vəsiyyi min bə’dih. Əllahummə səlli ’əla nurikə və siracik. Və vəliyyi vəliyyikə və vəsiyyi vəsiyyikə və huccətikə ’əla xəlqik. Əssəlamu ələyki ya bintə Rəsulillah. Əssəlamu ələyki ya bintə Fatimətə və Xədicəh. Əssəlamu ələyki ya bintə Əmiril-mu’minin. Əssəlamu-ələyki ya bintəl-Həsəni vəl-Husəyn. Əssəlamu ələyki ya bintə vəliyyillah. Əssəlamu ələyki ya uxtə vəliyyillah. Əssəlamu ələyki ya əmmətə vəliyyillah. Əssəlamu ələyki ya bintə Musəbni Cə’fərin və rəhmətullahi və bərəkatuh. Əssəlamu ələyki ərrəfəllahu bəynəna və bəynəkum fil-cənnəti və həşərəna fi zumrətikum və əvrədəna həvzə nəbiyyukum və səqana bikə’si cəddikum min yədi Əliyyibni Əbitalibin sələvatullahi ələykum. Əs’əlullahə ən yuriyəna fikumus-sururə vəl-fərəcə və ən yəcməəna və iyyakum fi zumrəti cəddikum Muhəmmədin səlləllahu ələyhi və alih. Və ən la yəslubəna mə’rifətəkum innəhu Vəliyyun Qədir. Ətəqərrəbu iləllahi bihubbikum vəl-bəraəti min ə’daikum vəttəslimi iləllahi raziyən bihi ğəyrə munkirin və la mustəkbirin və ’əla yəqini ma əta bihi Muhəmmədun və bihi razin nətlubu bizalikə vəchəkə ya Səyyidi. Əllahummə və rizakə vəd-darəl-axirəh. Ya Fatimətuşfəi li fil-cənnəti fəinnə ləki indəllahi şə’nən minəş-şə’n. Əllahummə inni əs’əlukə ən təxtimə li bis-səadəti fəla təslub minni ma ənə fihi və la həvlə və la quvvətə illa billahil-Əliyyil-Əzim. Əllahumməstəcib ləna və təqəbbəlhu bikərəmikə və izzətikə və birəhmətikə və afiyətik. Və səlləllahu ’əla Muhəmmədin və alihi əcməinə və səlləmə təslimən ya Ərhəmər-rahimin.Tərcüməsi:Salam olsun Allahın seçdiyi olan Adəmə! Salam olsun Allah nəbisi olan Nuha! Salam olsun Allah dostu olan İbrahimə! Salam olsun Allahla həmsöhbət olan Musaya! Salam olsun Allah ruhu olan İsaya! Salam olsun sənə, ey məxluqatın ən xeyirlisi! Salam olsun sənə, ey Allahın seçdiyi! Salam olsun sənə, ey peyğəmbərlərin sonuncusu Muhəmməd ibn Abdullah! Salam olsun sənə, ey Rəsulallahın vəsisi, Əmir əl-möminin Əli ibn Əbutalib! Salam olsun sənə, ey aləmlərin qadınlarının xanımı, Fatimə! Salam olsun sizə, ey rəhmət Peyğəmbərinin iki nəvəsi və Cənnət cavanlarının ağası (yəni imam Həsən (ə.s) və Hüseyn (ə.s))! Salam olsun sənə, ey bəsirət əhlinin gözünün nuru, ibadət edənlərin ağası, Əli ibn Hüseyn! Salam olsun sənə, ey Peyğəmbərdən sonra elmin incəliklərinə varan Muhəmməd ibn Əli! Salam olsun sənə, ey gözəl əmanətdar Cəfər ibn Muhəmməd əs-Sadiq! Salam olsun sənə, ey pak və mutəhhər ruhlu Musa ibn Cəfər! Salam olsun sənə, ey Murtəza (bəyənilmiş) olan Əli ibn Musa ər-Riza! Salam olsun sənə, ey Muhəmməd ibn Əli ət-Təqi! Salam olsun sənə, ey xeyirxah, əmanətdar Əli ibn Muhəmməd ən-Nəqi! Salam olsun sənə, ey Həsən ibn Əli! Salam olsun ondan sonrakı vəsiyə! (yəni imam Zaman əleyhissalama).أَتَقَرَّبُ إِلَى اللّه ِ بِحُبِّكُمْ وَ الْبَرإَة ِ مِنْ أَعْدائِكُمْ وَ التَّسْليم ِ إِلَى اللّه ِ راضِياً بِه ِ غَيْرَمُنْكِر وَ لا مُسْتَكْبِر وَ عَلى يَقين ِ ما أَتى بِه ِ مَحَمَّدٌ وَ بِهَ راض نَطْلُبُ بِذلِكَ وَجْهِكَ يا سَيِّدى اَللّهُمَّ وَ رِضاكَ وَ الدّارَ الْآخِرَةِ يا فاطِمَةُ ا ِشْفَعى لى فِى الْجَنَّة ِ فَا ِنَّ لَكِ عِنْدَاللّْه ِ شَأْناً مِنَ الشَّأْن ِ اَللّْهُمّ ا ِنى اَسْئَلُكَ أَنْ تَخْتِمَ لى بِالسَّعادَة ِ فَلاتَسْلُبْ مِنّى ِ ما أَنَا فيه ِ وَ لاحُولَ وَ لا قُوَةَ إِلا بالّله الْعَلِىِّ الْعَظيم اَللّهُمَ اسْتَجِبْ لَنا وَ تَقَبَّلْهُ بِكَرَمِكَ وَ عِزَّتِكَ وَ بِرَحْمَتِكَ وَ عافِيَتَكَ وَ صَلَّى الّلهُ عَلى مُحَمَّد وَ آلِه ِ أَجْمَعينَ وَ سَلَّمَ تَسْليما يا أَرْحَمَ الرّاحِمينَ

Həzrət Məsumənin (ə) viladəti münasibəti ilə əziz həmvətənlərimizi və oxucularımızı təbrik edir və o xanımın həyatı ilə bağlı qısa məlumatı nəzərinizə çatdırırıq:  

Həzrət Məsumənin (ə) viladəti münasibəti ilə əziz həmvətənlərimizi və oxucularımızı təbrik edir və o xanımın həyatı ilə bağlı qısa məlumatı nəzərinizə çatdırırıq:   Xanım Məsumənin (ə) atası yeddinci imam həzrət Museyi-Kazim (ə) və anası Nəcmə xatundur. O həzrət 173-cü hicri-qəməri ilinin Zil-qədə ayının 1-də, Mədinə şəhərində dünyaya göz açmışdır. Adı Fatimə, məşhur ləqəbi Məsumədir. Digər ləqəbləri isə belədir: Tahirə, Həmidə, Rəşidə, Təqiyyə, Nəqiyyə, Rəziyyə, Mərziyyə, Səyyidə, Uxtur-Riza.   Yeddinci əsrin sünni alimi İbn Cövzi imam Kazimin (ə) dörd qızını Fatimə adı ilə qeyd etmişdir: 1. Fatimeyi-Kubra; 2. Fatimeyi-Suğra; 3. Fatimeyi-Vusta; 4. Fatimeyi-Uxra.   Qeyd edək ki, Fatimeyi-Kubra həmin “Fatimeyi-Məsumə”dir ki, onun pak qəbri İranın müqəddəs Qum şəhərində şiələrin ziyarətgahına çevrilmişdir.  “Bibi Heybət” adı ilə məşhur olan Fatimeyi-Suğra (və yaxud Həkimə) Bakı şəhərinin cənub tərəfinin girişində dəfn edilmişdir. Fatimeyi-Uxra “İmam bacısı” ləqəbi ilə məşhur olub, İranın Rəşt şəhərində dəfn olunmuşdur. (“Biharul-ənvar”, c. 48, səh. 286 və 317.) Fatimeyi-Vusta isə “Sitti-Fatimə” ləqəbi ilə İranın İsfahan şəhərində dəfn olunmuşdur.   İRANA SƏFƏRİ   200-cü hicriiqəməri ilində Məmun Abbasinin israr və təhdidindən sonra imam Rza (ə) Mərv şəhərinə, oradan da yanında Əhli-beytindən heç bir kəs olmadığı halda Xorasana yollanır. İmam Rzanın (ə) hicrətindən az sonra həzrət Məsumə (ə) qardaşını görmək arzusu ilə bir dəstə qohum-əqrəbası ilə Xorasana yola düşür. Keçdikləri bütün şəhərdə camaat onları təntənə ilə qarşılayıb, onlara məhəbbət bəsləyir. O həzrət də böyük bibisi həzrət Zeynəb (ə) kimi qardaşı imam Rzanın (ə) məzlumiyyəti və qəribliyini mömin və müsəlman xalqlara çatdırıb, Abbasi sülaləsinin hiyləgər hökumətinə qarşı müxalifətini bəyan edirdi.  Karvan İranın Savə şəhərinə çatdıqda, dövlət məmurlarının himayə etdiyi bir qrup Əhli-beyt müxalifləri onların kişilərini şəhid edirlər. Bir rəvayətə görə, həzrət Məsuməni (ə) də zəhərləyirlər, qəm-qüssə və yaxud zəhər nəticəsində xəstələnib, Xorasana getməkdən aciz qalır.  QUM ŞƏHƏRİNƏ GƏLİŞİ  : O həzrət Xorasana gedə bilmədiyini gördükdə soruşur: “Savədən Quma nə qədər yol vardır?” Yolun məsafəsindən xəbər tutduqda buyurur: “Məni Quma aparın, çünki atamdan eşitmişəm ki, Qum şəhəri bizim şiələrimizin mərkəzidir.” Şəhərin ağsaqqalları və alimləri bu sevindirici xəbəri eşitdikdə, o həzrətin pişvazına çıxırlar. Əşəri qəbiləsinin rəisi Musa ibn Xəzrəc o həzrətin dəvəsinin cilovunu tutur və çoxları da Xanımın əyləşdiyi kəcavənin ətrafına toplaşırlar. Həzrət Məsumə (ə) 201-ci hicri-qəməri ilində, təqribən Rəbiül-əvvəl ayının 23-də müqəddəs Qum şəhərinə daxil olur. Ondan sonra “Mir” meydanında Musa ibn Xəzrəcin evinin qapısı qarşısında kəcavədən enib, onun qonağı olur. O həzrət bu şəhərdə 17 gün qalır və bu müddət ərzində ibadətlə məşğul olur. O həzrətin ibadət etdiyi yerdə bu gün “Beytün-nur” adı ilə məşhur bir mədrəsə yerləşir və hal-hazırda ziyarətgah sayılır.    VƏFATI : Həzrət Fatimeyi-Məsumə (ə) (201-ci h.q ilində Rəbiüs-sani ayının 10-da qardaşı imam Rzanı (ə) görmədən, qərib ölkədə böyük qəm-qüssə ilə əbədiyyətə qovuşur.  Qum əhli onu dəfn etmək üçün “Babulan” bağına – bugünkü ziyarətgah yerinə aparırlar. Qəbir qazıldıqdan sonra camaat o həzrətin kimin əli ilə dəfn edilməsində çətinliyə düşürlər. Elə bu vaxt qiblə tərəfdən üzlərinə niqab çəkilmiş iki atlı sürətlə camaata yaxınlaşır. Cənazəyə namaz qıldıqdan sonra onlardan biri qəbrin içərisinə daxil olur, digəri isə Xanımın pak cəsədini götürüb ona verir. Hər ikisi Xanımın dəfn mərasimindən sonra heç kimlə danışmadan atlarına minib, oradan uzaqlaşırlar. Onların Allah-Taalanın iki “höccət”i sayılan imam Rza (ə) və imam Cavad (ə) olması ehtimalı verilir. (“Tarixi-Qum”, səh. 213.) Çünki şəriətə görə, məsum şəxs başqa bir məsumun vasitəsilə dəfn olunmalıdır.    Həzrət Məsumənin dəfnindən sonra Musa ibn Xəzrəc onun müqəddəs qəbrinin üstündə öz əlilə qamışdan toxunmuş həsirdən bir kölgəlik (çardaq) düzəldir.265-ci hicri-qəməri ilində imam Cavadın (ə) qızı Zeynəb onun qəbri üstündə ilk dəfə olaraq günbəz tikdirir. (“Məzaratu Əhlil-beyt”, səh. 200.) Beləliklə, həzrət Məsumənin (ə) müqəddəs qəbri vilayətsevər şiələrin ziyarətgahına çevrilir.